Kino we Wrocławiu (strona 2)

Ferzan Özpetek, jeden z najbardziej wrażliwych reżyserów współczesnego kina, po raz kolejny łączy w swoim dziele osobiste doświadczenia z szacunkiem i niezwykłą uważnością na kobiece losy. W swoim najnowszym filmie zbiera swoje ulubione aktorki – zarówno te, z którymi już pracował, jak i te, których talent od zawsze podziwiał. Opowiada historię o kobietach, ich siłach, marzeniach i tajemnicach. Ten film nie jest tylko twórczą obserwacją – to także swoisty hołd dla autentyczności tych aktorek. „Diamenty" we włoskich kinach obejrzało już ponad 2 miliony widzów! W „Diamentach” Özpetek przenosi bohaterki do przeszłości, do lat, gdy dźwięk maszyn do szycia wypełniał przestrzeń fabryki, której życie koncentrowało się wokół kobiet. Opowieść snuje się przez pryzmat kostiumów, które w tej historii nie są tylko ubraniami, ale nośnikami emocji i wspomnień. Reżyser zderza fikcję z rzeczywistością, a życiorysy aktorek z losami ich postaci, tworząc przestrzeń, gdzie rywalizacja i siostrzeństwo przenikają się wzajemnie. Jest to historia o namiętnościach, pasji, lękach i pustce, które pozostawiają głębokie ślady w sercu. To opowieść poruszająca do głębi, pełna nieoczywistych emocji, które zapadają w pamięć. Polskiemu widzowi nazwisko Ferzana Özpeteka kojarzy się przede wszystkim z jego głośnym filmem „Okna” (2003), który zdobył ogromne uznanie i wprowadził go na szczyty popularności. Jego kino pełne jest zmysłowości i refleksji nad tym, co niewypowiedziane, o czym mówi się niechętnie, ale co pozostaje nieodłącznie związane z każdym człowiekiem.

Film jest luźną adaptacją opowiadania Tadeusza Borowskiego pod tym samym tytułem. Akcja toczy się w okupowanej Warszawie w 1943 roku. Dwudziestoletni Tadeusz pracuje w firmie przewozowej, której szef prowadzi nielegalne interesy z Niemcami.

Film wypełniony jest klimatycznymi scenami występów ulicznych, prywatnymi rozmowami między członkami zespołu oraz wyjątkowymi, akustycznymi aranżacjami największych hitów DAY6. To szczera, wzruszająca opowieść o muzyce, przyjaźni i dorastaniu – celebrująca 10-lecie istnienia grupy. „6DAYS” to kinowe doświadczenie, którego nie można przegapić – a zarazem muzyczny hołd dla młodości, wolności i wspomnień, które zostają z nami na zawsze.

Najbardziej niebezpiecznym miejscem mogą się okazać rodzinne wakacje. Bob Odenkirk powraca jako mąż, ojciec i pracoholik, Hutch Mansell z przedmieść w nowym rozdziale, hitu „Nikt”z 2021 roku. Hutch i jego żona Becca (nominowana do Emmy, Connie Nielsen) są przepracowani i oddalają się od siebie. Postanawiają więc zabrać swoje dzieci (Gage Munroe, Paisley Cadorath) na wycieczkę do Wild Bill's Majestic Midway, jedynego miejsca, w którym Hutch i jego brat Harry spędzali wakacje jako dzieci. Rodzina przybywa do małego turystycznego miasteczka Plummerville spragniona zabawy. Drobne nieporozumienie z kilkoma miejscowymi łobuzami powoduje, że Hutch znajdzie się w centrum zainteresowania Lendiny (zdobywczyni nagrody Emmy i nominowana do Oscara® ikona ekranu, Sharon Stone).To najbardziej szalona, żądna krwi szefowa gangu z jaką kiedykolwiek się spotkał.

Najbardziej wystrzałowy film tegorocznego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie otrzymał Nagrodę Jury. Ojciec (świetny Sergi López) rozpaczliwie szuka córki na nielegalnych, pustynnych imprezach rave’owych w Maroku. Po kilku dniach tułaczki trafia na bandę kolorowych outsiderów i wraz z nimi zmierza tuż pod granicę z Mauretanią, gdzie sytuacja wymyka się spod kontroli… Sirât to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu czy Mad Maxa z krytyczną perspektywą Zabriskie Point Antonioniego. Fenomenalnie nakręcony film autora pamiętnej Siły ognia Olivera Laxe trzyma w napięciu, zachwyca elektryzującą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To film-przygoda, którego rewersem jest zaskakująca refleksja o współczesnym eskapizmie – polityka dopadnie nas zawsze i wszędzie, a otaczająca nas rzeczywistość to istne pole minowe (dosłownie).

Co się stanie, gdy paczka stonerów zamówi przez telefon bongo, które okazuje się być opętane przez demoniczną siłę? Dokładnie to, czego się spodziewacie. Charles Band, król kina gatunkowego, tym razem serwuje nam komediohorror o tym, że niektóre tripy kończą się znacznie gorzej niż kacem. Bongo – a właściwie Bongżena, bo ma przecież swoje imię! – nie tylko mówi i ma własną osobowość (jadowitą), ale też potrafi wciągać ludzi do psychodelicznego świata wewnątrz siebie, gdzie czekają mutantki w bikini, striptizerki z zabójczymi stanikami i inne cuda rodem z najtańszych koszmarów. Całość wygląda jak odcinek Beavisa i Butt-Heada nakręcony przez Tromę, ale z większą ilością dymu i mniejszą ilością scenariusza.

Pod nieobecność ludzi zabawki z sypialni Andy'ego żyją własnym życiem. Przewodzi im kowboj Chudy, drewniana kukiełka obdarzona dużą samoświadomością. Chudy zdaje sobie sprawę, że jest tylko zabawką, której powołaniem jest niesienie radości Andy'emu. Taki też system wartości od dawna wpaja pozostałym zabawkom, wśród których są: sprężynowy jamnik Cienki, Pan Bulwa, znerwicowany dinozaur Rex, pasterka owieczek Bou, świnka-skarbonka Hamm i zastęp plastikowych żołnierzyków. Pewnego dnia w pokoju Andy'ego pojawia się nowa, bardzo nowoczesna, zabawka...

Biograficzny film dokumentalny przedstawiający sylwetkę i drogę artystyczną wybitnego aktora Daniela Olbrychskiego. Wypowiedzi głównego bohatera zostały skonfrontowane z rozmowami z jego współpracownikami oraz przyjaciółmi, w tym z Krystyną Jandą, Jerzym Hoffmanem, Krzysztofem Zanussim, Volkerem Schlondorffem czy Adamem Michnikiem. W materiałach archiwalnych pojawią się wypowiedzi i fragmenty z filmów Andrzeja Wajdy. Role filmowe głównego bohatera przeplatają się z jego życiem prywatnym.

Poznajcie Carey’a, miłego gościa na krawędzi załamania nerwowego. Przed chwilą przyjął najcięższy cios – jego ukochana żona Ashley zażądała rozwodu. Leżący na deskach, rozsypany w proch Carey musi szybko znaleźć sposób na pozbieranie swojego życia do kupy. W nadziei na dobrą radę odwiedza zaprzyjaźnione małżeństwo Julie i Paula, którzy od lat żyją w szczęśliwym, otwartym związku. I tu przychodzi olśnienie: skoro Ashley go już nie chce, a Paul i Julie nie hołdują wierności, po co daleko szukać pocieszenia, skoro można znaleźć je w ramionach pięknej … Julie. Plan wydaje się wprost idealny i wszystko układa się nadzwyczaj przyjemnie do chwili, gdy wybucha emocjonalna bomba. Paul dostaje szału, gdy odkrywa, że jego piękna żona świetnie się bawi z jego najlepszym przyjacielem. Z kolei Carey wciąż nie może zapomnieć o Ashley, która bez skrupułów korzysta ze świeżo odzyskanej wolności. Życie całej czwórki pogrąży się w chaosie, jeśli nie odkryją wreszcie o co tak naprawdę chodzi w miłości.

Film „Exit 8” powstał na podstawie kultowej gry pod tym samym tytułem – produkcji, która zdobyła uznanie graczy na całym świecie i zyskała status internetowego fenomenu. Jej nietuzinkowy format i intrygująca mechanika przyniosły świeżość i emocje, których teraz możemy doświadczyć w kinie. Młody mężczyzna gubi się w niekończącym się korytarzu metra. Aby się z niego wydostać, musi przestrzegać kilku pozornie prostych zasad: Obserwuj. Nie przeocz żadnych anomalii. Zawróć, jeśli jakąś napotkasz. Idź dalej, jeśli nie. Kieruj się do wyjścia numer 8. Producentem „Exit 8” jest słynna japońska wytwórnia filmowa z blisko stuletnią tradycją studio Toho (m.in. seria „Godzilla”), za reżyserię odpowiada Genki Kawamura, producent kultowych anime „Suzume” i „Belle”. W rolach głównych występują Kazunari Ninomiya – znany z filmu „Listy z Iwo Jimy” Clinta Eastwooda i Nana Komatsu, aktorka i światowej sławy modelka, która zagrała u boku Andrew Garfielda i Adama Drivera w wyreżyserowanym przez Martina Scorsese filmie „Milczenie”.

Zapraszamy na pokaz artystycznego filmu dokumentalnego, który opowiada o procesie tworzenia maski z paznokci. Autor filmu pisze o nim tak: „Koncept stworzenia maski z pazurów urodził się jakieś 10 lat temu (...) nie podejrzewałem, że Papa i Maura przez kolejną dekadę będą odkładali pazurek po pazurku, aż wreszcie nazbierają tak gigantyczną górę, że stworzymy nie jedną, a dwie maski. Kiedy dowiedziałem się o tej niesamowitej misji stwierdziłem, że koniecznie trzeba udokumentować proces powstawania najważniejszego obiektu artystycznego XXI wieku”. Marcin Cholewa – twórca audiowizualny, który uwielbia dokumentować dziwne zjawiska.

Film „Exit 8” powstał na podstawie kultowej gry pod tym samym tytułem – produkcji, która zdobyła uznanie graczy na całym świecie i zyskała status internetowego fenomenu. Jej nietuzinkowy format i intrygująca mechanika przyniosły świeżość i emocje, których teraz możemy doświadczyć w kinie. Młody mężczyzna gubi się w niekończącym się korytarzu metra. Aby się z niego wydostać, musi przestrzegać kilku pozornie prostych zasad: Obserwuj. Nie przeocz żadnych anomalii. Zawróć, jeśli jakąś napotkasz. Idź dalej, jeśli nie. Kieruj się do wyjścia numer 8. Producentem „Exit 8” jest słynna japońska wytwórnia filmowa z blisko stuletnią tradycją studio Toho (m.in. seria „Godzilla”), za reżyserię odpowiada Genki Kawamura, producent kultowych anime „Suzume” i „Belle”. W rolach głównych występują Kazunari Ninomiya – znany z filmu „Listy z Iwo Jimy” Clinta Eastwooda i Nana Komatsu, aktorka i światowej sławy modelka, która zagrała u boku Andrew Garfielda i Adama Drivera w wyreżyserowanym przez Martina Scorsese filmie „Milczenie”.

Titta Di Girolama (Toni Servillo) ma prawie 50 lat, a od ośmiu tkwi w hotelu w anonimowym szwajcarskim mieście. Zawsze elegancki i spokojny, samotnie spędza dni w hotelowym barze paląc papierosy i obserwując ludzi. Titta cierpi na bezsenność, od czasu do czasu grywa w karty z innymi rezydentami hotelu, a niekiedy dzwoni do byłej żony i dzieci, które go już prawie zapomniały. Od 24 lat, raz w tygodniu wstrzykuje sobie heroinę, a jedynym jego obowiązkiem jest regularne deponowanie w banku olbrzymich kwot dostarczanych przez tajemniczą pośredniczkę. Wydaje się, że nic nie jest w stanie naruszyć tej rutyny dopóki, pod wpływem wizyty młodszego brata, Titta nie odważy się odezwać do młodej barmanki, która od kilku lat próbuje zwrócić jego uwagę.

Nadchodzący film z powrotem Davida Gilmoura do historycznego Circus Maximus w Rzymie w ramach trasy koncertowej Luck and Strange w 2024 roku, jego pierwszej od prawie dziesięciu lat, został wyreżyserowany przez jego długoletniego współpracownika Gavina Eldera. Wspaniałe widowisko, nakręcone na tle ruin starożytnego Rzymu, łączy utwory solowe z najnowszego albumu Luck and Strange, w tym poruszającą interpretację Between Two Points z Romany Gilmour, a także klasyczne hymny Pink Floyd, takie jak Sorrow, High Hopes, Breathe, Time, Wish You Were Here i Comfortably Numb. Trasa koncertowa Luck and Strange obejmowała dwadzieścia trzy koncerty w pięciu miastach i została natychmiast wyprzedana. Ponieważ nie zapowiadają się żadne nowe koncerty, David Gilmour Live at the Circus Maximus, Rome to najlepszy i jedyny sposób, aby doświadczyć mistrza swojej sztuki na scenie.

Film „Antarktyda” Antona Ptuszkina to niezwykła dokumentalna podróż na najmniej zbadany kontynent świata. Powstał na ukraińskiej stacji badawczej „Akademik Vernadsky” i opowiada o codziennym życiu oraz pracy uczestników jubileuszowej, 30. Ukraińskiej Ekspedycji Antarktycznej. Widzowie zobaczą drogę polarników przez ocean na pokładzie lodołamacza „Noosfera”, ich codzienne obowiązki i wyzwania, a także drobne, zaskakujące szczegóły – od zawartości stacyjnej lodówki po nietypowe przedmioty, takie jak kusza. Film pokazuje naukę w działaniu, ale również humor, emocje i przyjaźnie, jakie rodzą się na końcu świata. „Antarktyda” to dokument pełen szczerości i ciepła, w którym majestatyczne lodowce, ciekawskie pingwiny i codzienne życie badaczy splatają się w opowieść o pasji i wytrwałości. To propozycja bez ograniczeń wiekowych, idealna zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i dla szkół czy instytucji edukacyjnych, które chcą przybliżyć współczesną naukę w atrakcyjny sposób.

Jak żyć, reż. Marcel Łoziński - Polska, 1977 - 83' Na kempingu rozpoczyna się wakacyjny obóz szkoleniowy dla młodych małżeństw, które należą do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Z powitalnej mowy komendanta dowiadują się, że ekipa filmowa z WFD będzie rejestrować obozowe życie i zajęcia szkoleniowe pod hasłem „Wzorowa rodzina”. Od początku rodzą się konflikty między kierownictwem pragnącym narzucić rygorystyczny regulamin a niektórymi uczestnikami traktującymi obóz jak wczasy. Na obozowej tablicy prowadzona jest szczegółowa punktacja osiągnięć każdej rodziny, także za poglądy społeczno-polityczne, aktywność w czynach społecznych na budowie w Augustowie, dbałość o mienie społeczne, umiejętności małych dzieci. Pod koniec turnusu komendant ogłasza punktację przez radiowęzeł. Zwycięskie małżeństwo opuszcza kemping z magnetofonem zamiast obiecanej pralki automatycznej. Wszystko może się przytrafić, reż. Marcel Łoziński - Polska, 1995 - 39' Bohater filmu, rezolutny Tomek Łoziński, ma 6 lat. Poznaje świat przemierzając park na hulajnodze. Zatrzymuje się, by wąchać kwiaty, gonić motyle, nakarmić wiewiórkę i łabędzie. Przede wszystkim jednak zatrzymuje się przy stojących wzdłuż parkowych alejek ławkach, na których siedzą stare kobiety i starzy mężczyźni. Rozmawiając z nimi konfrontuje swoją wiedzę z ich doświadczeniami. Dowiaduje się o potrzebie wiary i nieuchronności śmierci, wartości zdrowia, pracy i rodziny, dolegliwościach starości, przyczynach biedy, roli pamięci kolejach ludzkich losów, na które wpływ miewa i historia, i ich własne decyzje. Przekonuje się, że samotność może być przekleństwem, ale i cenioną wartością. Nie chce przyjąć do wiadomości, że los ma wypisany na dłoni. Nie chce pogodzić się z nieuchronnością. Pełen dziecięcych złudzeń jest przekonany, że w życiu wszystko może się przytrafić: można na przykład spotkać małego dinozaura albo starszy pan w okularach może żyć 120, a nawet dużo więcej lat. Przejażdżka Tomka przez park stopniowo zmienia się w symboliczną wędrówkę przez życie.

„Ścieżki życia” to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami poruszająca i pełna nadziei opowieść o dojrzałej miłości, która okazuje się silniejsza niż życiowe kryzysy. Film, który zdobył serca widzów w całej Europie, zachwyca szczerością oraz prostotą, z jaką mówi o sprawach najważniejszych. To historia, która podnosi na duchu i przypomina, że nawet po największej burzy można odnaleźć spokój – jeśli idzie się razem. Raynor (Gillian Anderson) i Moth (Jason Isaacs), małżeństwo z wieloletnim stażem, w jednej chwili tracą niemal wszystko – dom, bezpieczeństwo, dotychczasowe życie. Zamiast się poddać, robią coś, co dla wielu byłoby szaleństwem: wyruszają w pieszą wędrówkę – ponad tysiąc kilometrów wzdłuż dzikiego, angielskiego wybrzeża. Z pustym kontem bankowym, namiotem i garścią najpotrzebniejszych rzeczy idą przed siebie, krok za krokiem, szukając ukojenia w wietrze, ciszy i otaczającej ich przyrodzie. Wkrótce odkryją, że mimo przeszkód, które los rzucił im pod nogi, wciąż mają najważniejsze – siebie nawzajem. Ta niezwykła podróż stanie się dla nich drogą ku wolności, miłości i nowemu początkowi. Gillian Anderson („Z archiwum X”, „Sex Education”, „The Crown”) i Jason Isaacs („Biały Lotos”, „Harry Potter”) z ogromną wrażliwością wcielają się w ludzi na życiowym zakręcie. Film wyreżyserowała Marianne Elliott – jedna z najwybitniejszych brytyjskich twórczyń teatralnych, a za scenariusz odpowiada Rebecca Lenkiewicz, współscenarzystka „Idy” Pawła Pawlikowskiego. Ale „Ścieżki życia” to nie tylko emocjonalna historia, która inspiruje i zostaje w pamięci na długo. To również prawdziwa uczta dla oka, pełna zapierających dech w piersi widoków dzikich klifów, plaż i zielonych wzgórz. Po seansie sami zapragniecie ruszyć w drogę, choćby na chwilę zostawić codzienność za sobą i poczuć na twarzy morską bryzę.

Dwa papierosy (Polska - 2024), 54' Po śmierci ojca Rafał decyduje się na krok, który ma mu pomóc zrozumieć tragedię – spotyka się z jego zabójcą. Daniel ma 21 lat i właśnie opuścił zakład poprawczy. Stara się zacząć życie od nowa, choć rzeczywistość na wolności okazuje się brutalna – młody mężczyzna zmaga się z brakiem domu, perspektyw i własnymi demonami. Początkowo Rafał chce jedynie poznać motywy sprawcy, ale jego zaangażowanie szybko przekracza postawione wcześniej granice. Film stawia pytania o sens przebaczenia i resocjalizacji. Czy osobista próba pomocy może realnie wpłynąć na życie zarówno sprawcy, jak i ofiary? Casting (Polska - 2024), 26' Reżyser Rafał Łysak, laureat Złotego Lajkonika za film Miłość bezwarunkowa, pyta, kim są ludzie, którzy pragną zostać bohaterami filmów dokumentalnych. W tej rejestracji castingu, zamiast zwykłej selekcji, obserwujemy zaskakujące refleksje kandydatów, dla których już sam casting staje się pretekstem do głębszej autoanalizy. Co tak naprawdę skłania ich do tego, by ich życie stało się materiałem filmowym? Casting to wyjątkowa galeria osobowości, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Wszyscy bohaterowie stawiają jednak przed sobą to samo wyzwanie: chcą być widziani – nie tylko w filmie, ale i w życiu.

W komiksie i na ekranie, superbohater wzbudza uznanie. Nie musi latać i maski nie nosi, ale pomaga, gdy ktoś go poprosi. W programie: I love this job – Kto wymyślił super psa Rodzinka Treflików – Zabawka Toru Superlis – Największy skarb Pamiętniki Florki – Superbohater Toru Superlis – Łowcy snów

Wrocławska Fundacja Filmowa zaprasza na projekt łączący refleksję nad sposobami opowiadania o przeszłości, tożsamości i specyfice Wrocławia – praktykowanymi w pierwszych czterech dekadach po II wojnie światowej – z diagnozą tego, co z filmowych obrazów dokumentalnych i wartości obecnych w powstających wówczas obiektach zachowało się do dziś. Projekt realizowany ze środków Gminy Wrocław w ramach inicjatywy „Wrocław miastem dialogu, solidarności i pojednania”. Pokaz czterech archiwalnych, zrekonstruowanych cyfrowo dokumentów z zasobów Telewizji Polskiej (OTV Wrocław), w których ukazany został Wrocław z lat 40., 50., 60 i 70.: Miasta – dzień pierwszy, Miasta – miasto nad Odrą, Miasta – Alfabet miasta 27.05.1972 i Miasta – Alfabet miasta 10.06.1972. W każdym z filmów prezentowane są unikatowe fragmenty kronik, zdjęcia czy wycinki prasowe. Słuchamy wypowiedzi mieszkańców i mieszkanek Wrocławia, którzy dzielą się swoimi szczerymi refleksjami o oswajanym przez nich mieście, a także architektów, urzędniczek, oficjeli, którzy opowiadają nam o wielkich planach i wizjach rozwoju. Podczas spotkania po bloku filmowym, wraz z dziennikarką i pasjonatką powojennej historii miasta Joanną Mielewczyk, historyczką architektury Agatą Gabiś i animatorem kultury oraz redaktorem Grzegorzem Czekańskim, będziemy dyskutować o utrwalonych w prezentowanych filmach dokumentalnych wizjach, wyobrażeniach, stereotypach i diagnozach na temat przestrzeni Wrocławia. Przyjrzymy się oczekiwaniom jego mieszkańców i mieszkanek oraz atmosferze, która panowała w czasie odradzania się miasta. W programie: - Miasta – dzień pierwszy, (Polska 1969), 31' - Miasta – miasto nad Odrą, (Polska 1969), 32' - Miasta – Alfabet miasta 27.05.1972, (Polska, 1972), 18' - Miasta – Alfabet miasta 10.06.1972, (Polska 1972), 26'

Ta opowieść o miłości, samotności, radości i smutku jest historią o tym, jak ważne jest to, by na swojej drodze spotkać kogoś, kto nas zrozumie i wesprze nawet w najtrudniejszej sytuacji. Akcja filmu rozgrywa się w niedalekiej przyszłości. Pochodzący z Ukrainy Andriy Melnyk jest w trakcie kosmicznej misji, polegającej na transporcie na statku towarowym odpadów nuklearnych na opuszczony księżyc Jowisza – Callisto. Na jego oczach dochodzi do ogromnej eksplozji, w wyniku której cała Ziemia zostaje zniszczona. Wygląda na to, że mężczyzna został sam we wszechświecie. Jedynym towarzyszem Andryia pozostaje robot, którego poczucie humoru nie współgra zbytnio z sytuacją. Zdezorientowany mężczyzna pogrąża się w marazmie, kompletnie nie wiedząc, co robić. Wszystko zmienia się z chwilą, gdy bohater dostaje wiadomość od francuskiej kosmonautki, która utknęła na odległej stacji kosmicznej. Andryi jest zdeterminowany, by za wszelką cenę do niej dotrzeć. A sam film z klasycznego science fiction zamienia się w przejmującą opowieść o najgłębszych ludzkich potrzebach.

Film nie jest wierną adaptacją jednej z najznakomitszych powieści polskiej literatury, lecz całkowicie swobodną kreacją na motywach jej fabuły. Nic nie pozostało z metafory dziejów trzech pokoleń; na ekranie dominuje Wokulski w apodyktycznej kreacji Mariusza Dmochowskiego i jego osobisty dramat wpisany w obyczajową mozaikę Warszawy końca XIX w. Cechą postaci Wokulskiego jest wewnętrzne rozdarcie spowodowane nieodwzajemnioną miłością do Izabelli Łęckiej, nieszczęściem zaś – jego nazbyt romantyczna dusza i nieporadność samotnika zagubionego w schorowanym, groteskowym społeczeństwie, którego życie Has maluje w iście turpistycznych obrazach.

Jérémie wraca do sennego francuskiego miasteczka na pogrzeb byłego szefa. Pobyt prędko się wydłuża, a chłopak jest oskarżany o niespodziewane nawiązanie zbyt bliskich relacji z wdową. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy nakręcona przez podejrzliwego syna kobiety spirala przemocy przynosi zaskakujący rezultat. Jérémie znajduje jednak sojusznika, który próbuje wybawić go z kłopotów, w czym pomaga także nieudolność miejscowej policji.Opowiadając o stracie i pożądaniu, ceniony francuski reżyser Alain Guiraudie (znany między innymi z „Nieznajomego nad jeziorem”) tworzy wyjątkowe połączenie kryminału i czarnej jak smoła komedii, które przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom francuskiego kina. Po premierze na festiwalu w Cannes „Mizerykordia” otrzymała osiem nominacji do Cezarów i niemal same pozytywne recenzje (95% na Rotten Tomatoes), a przez „Cahiers du Cinéma” okrzyknięta została na najlepszym filmem 2024 roku.

Maria czuje się nieszczęśliwa jako przyszła zakonnica. Matka Przełożona w odpowiedzi na list barona von Trappa wysyła ją do jego domu, aby była opiekunką jego siedmiorga dzieci. Na przekór przeciwnościom uczy je śpiewać. Między baronem, a Marią rodzi się miłość. Jednak ich szczęście nie trwa długo. W wyniku przyłączenia Austrii do Niemiec i narastania napięć w Europie baron ma służyć w niemieckiej marynarce...